Icsi 1 het is een wonder

hoi meiden ik zou nog steeds een blog schrijven hoe het met ons gegaan is. ik kon onze woorden en gevoel moeilijk op papier zetten, vandaar dat ik dat nu pas doe.

zoals jullie weten was ivf niet gelukt we waren verdrietig en hielde hoop dat icsi onze behandeling zou zijn. na 3 maanden rust begonnen we er met goede moet aan maar ook vol spanning als dit niet zou werken wat moesten we dan nog. zouden we dan wel ooit papa en mama mogen worden een kindje van ons zelf. dat waren de behandelingen meer keus hadden we niet. we hadden het er dan ook al een beetje over om misschien via een doner zwanger te worden via een andere eicel of doner zaad. mijn wens om moeder te worden is te groot om kinderloos door het leven te gaan. mijn vriend zei daar moeten we heel goed over na denken zou je dan wel genoeg van dat kindje kunnen houden. ik ben er van overtuigd dat dat kan, en dat we met alle liefde een kindje zou opvoeden, alsof het van ons zelf zou zijn. me vriend zei je gaat al weer een stap te ver het gaat ons zelf lukken icsi geeft goede kansen we moeten hoop houden. we kunnen dit heb er vertouwen in. even merkte ik dat mijn vriend er sterker in stond deze ronde. dat gaf me hoop en en schop onder me hol dat we dit aan kunnen wij samen. ik besefte dat we het op ons af moesten laten komen. ik liet het los en ging met goede moet de nieuwe ronde in. ik had ook afleiding mijn ouders hond ging dood na 13 jaar ze was op het ging niet meer ze hebben haar thuis inlaten slapen. omdat me ouders zo verdrietig waren hebben we besloten om met me vriend, oma en me zusje een nieuw hondje te kopen. daar was ze dan joy een lief klein schattig puppie van toen 8 weken. het gaf mij ook weer wat vreugte in mijn leven me ouders waren gelukkig. ook mijn zusje kreeg er een nieuwe gezinslid bij, een paard. daar heb ik haar ook veel mee geholpen om een mooie geschikte stal te vinden wat niet al te ver was. nadat ze een leuke plek had gevonden moest het paard nog verhuist worden daar gaat ook nog een en ander organisatie aan vooraf. prima afleiding dus. donderdag 17 april had ik de eerste echo afspraak alles zag er mooi uit en we mochten weer 2 keer per dag prikken nog steeds 100 eenheden. zondag 27 april was de 2de echo afspraak. alles zag er goed uit ik moest nog 1 dagje prikken en dan moest ik maandag 28 april de ovitrelle prikken en zou woensdag om 8.45 de punctie zijn. ik was gespannen en ontspannen tegelijk. we gingen met onze eigen auto naar het ziekenhuis me vriend heeft nu ze rijbewijs dus dat was heel fijn lekker in je eigen auto en niet in een taxi zitten. al snel werd ik binnen geroepen om me om te kleden en me vriend mocht het zaad opwekken. ik kreeg net als de vorige keer een pilletje om rustig te worden en een morfine prik. jeeee daar gaan we weer alls draaide om me heen ik probeerde er een beetje van te genieten haha om lekker me ogen dicht te doen. ik vroeg aan haar of het mogelijk was als we mogen bellen of er een terug plaatsing is om ons meer te vertellen kwa onwikkeling van de embryo's. ik zei dat ik wist dat hun dat normaal niet doen en dat ik begrijp als ze geen uitzondering konden maken, maar dat we het wel heel fijn zouden vinden. omdat ze bij ons de vorige keer zeiden dat we een terug plaatsing zouden hebben en helemaal happy de peppie waren maar bij terug plaatsing kregen we te horen dat het helemaal geen goed ontwikkelde embryo was. en die spanning wil ik niet meer omdat het natuurlijk de laatste behandeling zou zijn als dit niet ging werken. ze begreep me helemaal en ze moest het even overleggen. na een tijdje zei ze dat ze ons door het lap zouden laten bellen hoe het ging. zucht wat een opluchting en wat zijn het toch lieve mensen. nadat me vriend klaar was gingen we naar de ruimte paar de punctie plaats zou vinden. ze begonnen aan de rechter kant. adem in even vast houden en prik en uitblazen. recht was snel klaar toen links au au au wat deed dat weer zeer ..... maar dacht ik we kunnen dit het is voor een goed doel kom op. tranen rolde over me wangen. me vriend fluisterde zacht je doet het goed schatje. eenmaal terug in het kamertje hoorde ik een vrouw heel hard huilen daar werd ik een beetje onrustig van, door de medicijnen wist ik niet goed wat er allemaal aan de hand was. me vriend zei dat ze huilden dat ze een hogere dosis morfine wilde en dat niet kreeg. hoorde de arts met een strenge stem zeggen dat dat echt niet mogelijk was en dat ze nu rustig moest gaan liggen. me vriend leiden me af en zei dat het er goed uitzag en dat ik het heel goed gedaan had de tranen rolde over me wangen ik had het achter de rug, we hebben er alles aan gedaan meer kunnen we niet doen het ligt nu in de handen van de arts. toen kwam de arts bij me en zei je had 12 mooie follikels en je vriend 14 miljoen zaad cellen dus dat ziet er goed uit. ga lekker naar huis doe rustig aan en we gaan je bellen. ik stond op zover het kon en kleede me aan. er lag allemaal bloed op me bedje, ik maakte me daar druk om moet je kijken dat is toch niet lekker die lakens zitten helemaal onder. me vriend zei ja je zal vast niet de enige zijn waar dat mee gebeurd maak je niet zo druk. dronken liep ik op de gang en kwam de zuster tegen, rustig aan he het komt goed. ik sprak haar aan dat de dekens onder het bloed zaten ze zei lachend als je effe wacht dan pak ik even een tasje dan kan je het mee naar huis nemen om te wassen. en sloeg een arm om me heen en zei komt wel goed meis dat is helemaal niet erg. haha als ik er nu aan terug denk is het ook stom natuurlijk maar het zal wel door de morfinen komen. verder was ik vrij en hoefde ik maandag pas weer te beginnen. vrijdag 2 mei mocht ik dan bellen en ik kreeg te horen dat er een terug plaatsing zou zijn. op een of andere manier had ik ook niet anders verwacht. ik bedankte haar en wachte rustig het telefoontje af van het lap. pfffff spannend. de telefoon ging. ik heb goed nieuws van de 12 eitjes konden we er 9 aanprikken van de 9 zijn er 6 bevrucht en daarvan zijn er 4 die een goeie groei doormaken en dat ze helemaal volgens schema groeien ik bedankte haar dat ik het heel fijn vond dat ze me wilde bellen ook al was dat niet de gang van zaken. belde me vriend en familie om het goede nieuws te vertellen we waren heel erg opgelucht wat een kado. zaterdag 3 mei ik ging vroeg op 6 uur me zusje zou gaan verhuizen met haar paard en ook al was het voor ons een spannende dag ik kon haar ook niet laten vallen ze had me hulp hard nodig. om 10 uur stond het paard eindelijk in de trailer na een half uur met veel geduld het blijven te proberen. in de auto moest me zusje heel hard huilen wat een heftige dag allemaal vind het allemaal zo spannend ook voor jullie. ik hield het ook niet meer droog en zei hou op we rijden op de weg straks krijgen we nog een ongeluk. nadat het paardje helemaal goed op haar nieuwe plekje stond bracht me zusje me naar huis. 14.30 was de terug plaatsing nog even snel dochen en dan konden we naar het ziekenhuis. wat spannend wat denk jij zeiden we tegen elkaar we wiste het niet laten we het maar afwachten zeiden we. eenmaal in het ziekenhuis mocht ik al snel weer binnen komen. ik kleede me uit ging liggen en keek me vriend aan ik vroeg en hoe is het gegaan nou zei ze ik heb goed nieuws. een gaan we er terug plaatsen die is 8 keer gedeeld en de andere embryo's doen het ook heel goed dus goede hoop dat we die kunnen invriezen. echt hoorde ik het nou goed ik had een grote glimlach op me gezicht en die ging niet meer weg. ze liet op het scherm de embryo zien die zou worden terug geplaatst mijn vriend maakte er een foto van. ondertussen maakte ze me gereed voor de terug plaatsing. ook kreeg ik een echt echo printje mee waar de embyo geplaats is. er is niks op te zien maar het idee dat jij er in zit vind ik al geweldig. de wacht weken breken aan mijn menstruatie klachten beginnen te komen weer schouder pijn pffff zucht neeee ik wil het niet. iedere dag steek ik een kaarsje voor je aan dat je maar mag blijven zitten. op 15 mei zou ik moeten komen voor een bloed test maar op maandag avond 12 mei kan ik het niet meer aan. ik ging naar de wc om een test te doen me vriend zei ben je door de wc gezakt of zo wat ben je aan het doen. ik zei o niks poepen hahaa sorry voor de info meiden. en toen ik zag iets verschijnen en heel heel klein 2de streepje ik dacht o mij god dit kan niet. ik op bb een vraag geplaats wanneer hun positief testen op welke dag. het was pas dag 9 van de terug plaatsing en de meiden adviseerde me om niet te vroeg te testen omdat je ook nog de hormonen van de prikken in je lijf hebt. ik ging nog een keer naar de test kijken en ik zag het echt ik ging naar me vriend en ik liet het zien hij reageerde nuchter wacht nou maar af tot de bloed test dit zegt volgens mij helemaal niks je ziet het bijna niet eens. om een teleur stelling te voorkomen natuurlijk. de dag erna s'ochtens toch weer een test gedaan en het streepje was wat donkerder. oooooo het zal toch niet. de dag erna weer een test gedaan en hij stond er nu toch echt heel duidelijk de tweede streep. de volgende dag 15 mei 2014 moest ik voor de bloed test ook deze ochtend had ik weer een test gedaan hahahaha ik kon het niet geloven gewoon ik zei het is nu toch wel duidelijk. maar toch waren we angstig zal de bloed waarde wel goed zijn me vriend zei ik geloof het past als je de uitslag van de bloed test heb. ik eigenlijk ook we bleven vrij nuchter maar stieken zag ik ons al achter de kinder wagen lopen. op naar het ziekenhuis met de positieve test in me tas ik was als 2de aan de beurt ze vroeg hoe is het met je ik zei ja ik geloof wel heel goed, en pakte de test uit me tas. nou zei ze wat een positive dag het stel voor je had ook al een positive test gehad. na 3 en een half jaar eindelijk. ik vroeg aan haar wat als het positief is hoe verder en hoe lang ben ik dan zwanger. ze ze dan ben je 4 weken zwanger maar laten we even de bloed waarde afwachten dan kunnen we kijken of de hormoon waarde ook goed is. ik ging opgetogen naar huis. het is echt zal er dan echt een kleine kloet in mijn buik zitten. kloet zal ik even uitleggen :-) zo noemen wij iemand ook de familie die we heel schattig en leuk vinden. ik had nog een clearblue test thuis liggen hij lag op tafel en ik dacht zal ik hem doen ja maar het is wel heel confronterend er staat dan zwanger of niet zwanger. ik dacht ik doe hem gewoon ik wil het weten, ik naar de wc kon ik toch bijna niet plassen haha. eenmaal gelukt deed ik de test. me vriend lag op bed die had nacht diens gehad. al snel kwam zwanger in beeld jaaaaaaaa schreeuwde ik zacht er kwam bijna geen geluid uit me mond zo hieper was ik, het zandlopertje liep nog en er verscheen 2 tot 3 in het scherm ik was opgelucht dat zou betekenen dat de hormoon waarden goed was dacht ik. ik liep naar de slaapkamer en zei kijk kijk het staat er echt het staat er echt met zijn slaperige koppie zei hij ja he het staat er echt we hadden allebij een glimlag van oor tot oor. om kwart voor 2 werd ik gebeld door het ziekenhuis. je hoormoon waarde is 142 en het moet normaal 150 zijn dus wel iets te laag. we moeten natuurlijk een grens trekken zegt ze maar voor nu is het echt wel positief. gefeliciteerd. volgende week willen we je nog een keer zien om bloed te prikken op 22 mei ik bedankte haar en hing op toch bezorgt zal het wel goed zijn. dus vorzichtig gaven we elkaar een knuffel en feliciteerde we elkaar. misschien was het bloed prikken net te vroeg en zou het na een paar uurtjes wel hoger geweest zijn wat is nou 8 minder toch bijna niks. we zijn zwanger geniet er van en we wachten gewoon donderdag af. 

ik kan het nog steeds niet geloven er zit gewoon echt een klein mensje in mijn buik en nu ik het vertel met tranen in mijn ogen ben ik heel gelukkig eindelijk na al onze pijn en verdriet is het ons gelukt. we houden heel veel van je ik hoop zo dat je bij ons mag blijven. je bent nu al zo bijzonder. papa en mama houden van je. 

hoe we het verder hebben verteld aan onze ouders en vrienden vertel ik morgen het is wel een hele lange blog geworden :-) 

xxx een nu al gelukkige moeder